Ne kadar kızıyorum şuan kendime.
Hayallerime belki biraz yansıma olabilecek bir bloğum ve kıymet verip beni takibe almış 2 yüz küsür arkadaşım var.Bense ardıma bırakmışım birikmişlerimi,heveslerimi,benliğimin ruhiyesini.
Güya bu bloğun doğumunda; içimi dökeceğim yazılarıma,karalama şiirlerime,amatör fotoğraflarıma ve benim gözümden modanın bir edasını sizinle paylaşacağıma karar vermiştim.
Güya bu bloğun doğumunda; içimi dökeceğim yazılarıma,karalama şiirlerime,amatör fotoğraflarıma ve benim gözümden modanın bir edasını sizinle paylaşacağıma karar vermiştim.
Elbette araya bir takım haklı bir takım haksız bir sürü engel girdi .
Kendini çok iyi ifade eden ünlü bloggerlerın yanında benim yokluğumun fark bile edilmemiş olduğu olgusuna yadsımadan varıyorum tabi ki.Ama burada önemli olan sevdiğim bir şeyi ertelemiş olmam.Hayatın akıp giden hali hazırda haline sevdiğim bir şeyi ellerimle salıvermiş olmam.Çabalamamam! Bunca destekçim varken ardımda, bana benden gayrı inanan.Vintage butik hayalimi benden çok bana yakıştırmış olan.
Büyüdükçe biraz daha az hayal kuruluyor sanırım.Ya da ben yaşadıklarımın etkisi altında kendimi ararken uzaklaştım bazı baloncuklarımdan. Neyse .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Durma haydi, sende söyle fikrini :) Ne düşündüğün benim için çok önemliiii!