Tatil Anektodu: HasanBoğuldu (Sutüven)

   
      Bir aşkın hazin sonunu anlatıyor bu eşsiz güzelliğin hikayesi de.
      Aileleri arasında uyumsuzluk olan Emine ve Hasan'ın evlenmelerine bir şartla izin verilir.Hasan Kaz Dağlarından bir çuval tuzu hiç dinlenmeden getirecektir.Gel gör ki Hasan sırtlandığı çuvalı bir müddet sonra taşıyamaz hale gelir.Tuz sıcakta piştikçe Hasan'ın sırtını yakmaktadır ve daha fazla dayanamayan Hasan çuvalı yere indirir.Buna kızan Emine çuvalı sırtlandığı gibi ardına bile bakmadan yürümeye başlar.O günden sonra Hasan'ı bir daha gören yoktur.Rivayete göre yapamamış olmasına kızıp atmıştır kendini sulara.Emineyse ondan geriye yalnızca bir gömlek parçası bulmuştur dere kenarında ve sesinin kulaklarında çınlamasına dayanamayan Emine de o gömlek parçasıyla asmıştır kendini sevdalısına kavuşamayınca..
 
      Nasıl özgürdüm.Nasıl aittim doğaya.
      Huzur dedim böyle bir şey işte.Terliklerim elimde o kayadan o kayaya atlarken,tehlikeye aldırmadan,hafif hafif esen rüzgara bırakıp kendimi,buz gibi suyun içinde tabiat ananın tam da kucağında.Tarifsiz bir huzur.Tıpkı cennet.Tüm o kalabalığın içinde tek hissettiğimse Aşkıma ve doğaya aidiyetimdi.Buydum ben.Gürül gürül çağlayan suyu dinledim çıtımı çıkarmadan başımı yaslayıp sevdiğimin omzuna.Dudaklarım kıpırdamadı pek şu güzelliğe bak cümlesi dışında tümceler kurmak adına.Mis gibi oksijeni doldurdum ciğerlerime ve şükrettim Tanrı'ma.O ol dedi ve oldu.Öylesine güzel ve öylesine mükemmel oldu ki! Kelimeler yanyana geldiğinde hala anlamsız.