Geçen sene bugün o kadar heycanlıydım ki. Hangi elbisemi giysem, saçımı nasıl yapsam? Kahveyi yapabilecek miyim? Dökmeden servis edebilecek miyim?Sözlümün fincanına tuz koysam mı?.... ve daha anımsayamadıklarım.
Sonra o an geldi. Allah'ın emri peygamberimizin kavliyle kızınız Beyzayı oğlumuz Ümit'e dedi sözlümün dedesi. Heycandan ölüyordum.İşte o andı.2 koca yılın ardından sevgilim beni babamdan istemeye gelmişti. Ve benim büyüklerim başladı söze. Kızımızla oğlumuz birbirini sevmiş.Bize ad koymak düşer.Öyleyse verdikk gitti.! Olmuştu işte. Sevgilim artık sözlümdü. Ve ben sevgilimin elini göğsümü gere gere tutarak gezebilirdim artık! Aşkımın adı konulmuştu. [Yüzük merasimi 13 Eylül' e :)]
Üzerinden 1 koca yıl geçmesine rağmen.Ben hala aynı heycanı ve aşkı taşıyorum yüreğimde.Hayatıma kattığın anlam için teşekkür ederim Ömr-ü Sebebim! Seni çok seviyorum! İyi ki varsın! İyi ki benimsin! Senin olmayı, benim olmanı çok seviyorum!
Ömrüme, ömür diye kattığım sensin!
allah hiç bozmasın, bir ömür mutlu olun inşallah..
YanıtlaSilteşekkürler tubitos.Amin inşallah! Allah herkesin gönlüne göre versin herkes mutlu olsun inşallah :)
YanıtlaSilKahvenin görüntüsü güzel.
YanıtlaSiltşkler...
YanıtlaSil